Nadat ook de optiebeurs overging op automatisering kwam er in 2002 na 400 jaar een einde aan de vloerhandel in Amsterdam. Schermhandelaren namen voorgoed de plek over van de schreeuwende en druk gebarende handelaren van weleer.
Om snel te kunnen rekenen en daarmee te profiteren van kleine koersverschillen tussen Amsterdam en New York maakten handelaren op Beursplein 5 al rond 1950 gebruik van LOGA calculators, een soort van oer-computers.
De Amsterdamse effectenhandel stapte in 1995 als eerste over op beeldschermenhandel. Dit gebeurde na een geleidelijk proces dat in 1988 was ingezet met de introductie van het zogeheten Handel Ondersteunende Systeem (HOS). Ten tijde van het HOS zag de vloer er zo uit.
Beeldschermenhandel op Beursplein 5 anno nu.
Van vloer naar scherm
Na introductie van de eerste computers in de jaren tachtig stapte de effectenbeurs eind jaren negentig volledig over op schermenhandel. De vrijgekomen grote beurszaal op Beursplein 5 bood uitkomst voor de optiebeurs. Zij werkte op dat moment nog wel met met ‘open outcry’ vloerhandel. In 1998 namen ruim 800 optiehandelaren de beursvloer over van de effectenhandelaren. Dat aantal nam in de jaren daarna gestaag af. Want ook de optiehandel koos voor schermenhandel. Op 6 december 2002 vond de laatste fysieke optietransactie plaats. Daarmee kwam na 400 jaar een definitief einde aan de vloerhandel in Amsterdam.
De automatisering maakte de weg vrij voor schaalvergroting. De Amsterdamse beurs werd wereldwijd toegankelijk via het scherm. Dit leverde niet alleen een aanzienlijke groei op in de handelsvolumes, maar vormde in 2000 ook de opmaat tot een fusie met de beurzen van Brussel en Parijs in Euronext.
Voor de handelaren waren de gevolgen van de automatisering en internationalisering ook groot. Binnen de effectenhandel kwam in 2001 de functie van de hoekman, die van oudsher vraag en aanbod bij elkaar bracht, betrekkelijk geruisloos te vervallen. De veranderingen binnen optiehandel trokken meer aandacht. De schreeuwende en druk gebarende handelaren in bontgekleurde jasjes verdwenen van de vloer.Voor hen in de plaats kwamen handelaren die in betrekkelijke stilte achter computers deelnemen aan de wereldwijde optiehandel.
Omdat binnen de computerhandel de marges voor handelaren kleiner werden beloten veel ‘klassieke’ optiehandelaren te stoppen. Er waren echter ook handelaren en kleine optiehuizen die wel toekomst zagen in de beeldschermenhandel. Zij trokken nieuwe – vaak wetenschappelijk opgeleide – handelaren aan en investeerden veel geld in snelle computersystemen. En met succes. Enkele van hen (Optiver, IMC, Flow Traders) zijn inmiddels uitgegroeid tot echte wereldspelers.